Hoeveel mensen in Duitsland hebben diabetes?

Momenteel zijn er minimaal 8,7 Miljoenen mensen hebben diabetes type 2 en 32.000 Kinderen en jongeren, en 340.000 Volwassenen hebben diabetes type 1. Vanwege de pandemiemaatregelen (waaronder lockdowns) in 2020/2021 wordt een aanzienlijk verhoogd risico op diabetes in de bevolking verondersteld. v.a...door verminderde fysieke activiteit en gewichtstoename. (Bron: https://www.diabetesde.org/system/files/documents/gesundheitsbericht_2023_final.pdf)

Wat wordt precies bedoeld met diabetes mellitus?

Na het eten van koolhydraatrijk voedsel stijgt de bloedsuikerspiegel, wat leidt tot een verhoogde insulineafgifte. Insuline stimuleert vet-, lever- en spiercellen om glucose uit het bloed op te nemen, waardoor de bloedsuikerspiegel weer daalt.

Diabetes mellitus is de verzamelnaam voor stofwisselingsstoornissen die worden veroorzaakt door een verhoogde bloedsuikerspiegel, als gevolg van een absoluut tekort of een verminderde werking van het hormoon insuline (relatief tekort). Door het insulinetekort kan glucose niet meer in de cellen worden opgenomen en dus ook niet als energiebron worden gebruikt. In plaats daarvan hoopt glucose zich op in het bloed.

Boven een bepaalde concentratie worden er grotere hoeveelheden glucose via de nieren/urine uitgescheiden, wat leidt tot verlies van water en elektrolyten.

Wat is het verschil tussen diabetes type 1 en type 2?

Op een absoluut insulinetekort (IDDM) wordt aangeduid als Type 1-diabetes, op een relatieve insulinedeficiëntie of insulineresistentie men spreekt van Type 2-diabetes (NIDDM), d.hDe doelweefsels reageren niet adequaat op de vrijgekomen insuline.

Type 1-diabetes

• Absoluut insulinetekort, omdat de alvleesklier niet genoeg insuline produceert.
• Het wordt veroorzaakt door een auto-immuunziekte waarbij het eigen immuunsysteem van het lichaam de insulineproducerende β-cellen in de alvleesklier vernietigt.
• Begint i.d.R...zelfs in de kindertijd/adolescentie
• De ziekte is momenteel ongeneeslijk. Dat betekent dat iemand de rest van zijn leven insuline-injecties nodig heeft.

Type 2-diabetes

• Het ontstaat door verminderde gevoeligheid van lichaamscellen voor insuline (insulineresistentie) en door ‘uitputting’ van de insulineproducerende cellen in de alvleesklier door jarenlange overproductie van insuline.
• Begint i.d.R. kruipend en eerder opgetreden v.aHet komt voor op oudere leeftijd (‘leeftijdsgebonden diabetes’), maar wordt nu ook steeds vaker aangetroffen bij jongvolwassenen en adolescenten
• Naast genetische aanleg v.aDe volgende risicofactoren zijn: gebrek aan lichaamsbeweging, overgewicht, een onevenwichtig dieet (weinig vezels en veel vet en suiker) en roken.

Het gevolg van beide vormen van diabetes is een Glucosedeficiëntie in de doelweefsels en glucoseoverschot in het bloed.

Welke bijkomende en secundaire ziekten komen voor bij diabetes mellitus?

Het Diabetes Gezondheidsrapport biedt een overzicht van de Frequentie van optreden van begeleidende en daaropvolgende ziekten op 120.000 patiënten met diabetes type 2 onder behandeling:

• 75,2% hoge bloeddruk
• 11,9% diabetische retinopathie
• 10,6% neuropathie
• 9,1% hartaanval
• 7,4% perifere arteriële occlusieve ziekte (PAOD)
• 4,7% beroerte
• 3,3% Nefropathie (nierfalen)
• 1,7% diabetisch voetsyndroom
• 0,8% amputatie
• 0,3% blindheid

Oxidatieve stress is een belangrijke oorzaak van veel secundaire/geassocieerde ziekten bij diabetes mellitus.

Alle beschikbare parameters die worden beschouwd als indirecte metingen van oxidatieve stress (directe meting is in vivo niet mogelijk) zijn verhoogd bij diabetespatiënten. Daarom wordt de vorming van vrije radicalen als gevolg van oxidatieve stress momenteel beschouwd als een belangrijke biochemische verklaring voor diabetesgerelateerde aandoeningen (zie Davi et al., Ceriello et al.).

Een verhoogde bloedglucosespiegel leidt tot een reactie tussen suikers en lichaamseigen eiwitten – een proces dat glycosylering wordt genoemd. Dit resulteert in de vorming van geavanceerde glycatie-eindproducten (AGE's), dit zijn verknoopte structurele eiwitten die het immuunsysteem vervolgens probeert af te breken. Immuuncellen, zoals macrofagen, beschikken over receptoren die deze AGE's herkennen (ook wel "RAGE" genoemd). De door glucose geïnduceerde toename van AGE's in het bloed leidt tot een verhoogde productie van deze receptoren, wat resulteert in een door macrofagen geïnduceerde immuunreactie en chronische ontsteking. Dit leidt op zijn beurt tot oxidatieve stress en vervolgens tot vaatschade.

De meeste diabetes-geassocieerde ziekten ontstaan ​​door pathologische veranderingen in kleinere cellen (microangiopathie -> u.a. Retinopathie, nefropathie, neuropathie) en grotere (macroangiopathie) --> v.aAtherosclerose) bloedvaten. Bij dit proces beschadigen vrije radicalen niet alleen celmembranen, maar leiden ze ook tot veranderingen in de structuur en functie van de aangetaste vaatcellen.

Oxidatieve fosforylering, die plaatsvindt in de mitochondriën, de "energiecentrales" van onze cellen, gaat ook gepaard met de vorming van zuurstofradicalen. Bij een teveel aan glucose leidt een ontregeling van de mitochondriale stofwisselingsprocessen tot een verhoogde productie van vrije radicalen. Omgekeerd worden antioxidante beschermende enzymen in toenemende mate geglycosyleerd, waardoor hun functie wordt aangetast.

Brownlee en collega's hebben aangetoond dat een overbelasting van vasculaire cellen met substraten zoals glucose (hyperglykemie) en vetzuren (hyperlipidemie) de mitochondriale elektronenstroom (in de elektronentransport- en ademhalingsketen) zodanig verhoogt dat dit leidt tot een massale vorming van vrije radicalen. In hun studies konden ze zowel de afhankelijkheid van radicalenvorming van de substraatbeschikbaarheid als de gedeeltelijke ontkoppeling van de mitochondriale elektronenstroom tussen complex II en III van de ademhalingsketen aantonen. Tegelijkertijd konden ze aantonen dat, als gevolg van mitochondriale radicalenvorming, diabetesspecifieke signaalroutes worden geactiveerd die leiden tot vasculaire complicaties. Deze omvatten de activering van proteïnekinase C, de hexosamineroute, de transcriptiefactoren NFκB en SP-1, en de verminderde beschikbaarheid van stikstofmonoxide (NO).

Oxidatieve stress verhoogt ook de insulineresistentie.

Vrije radicalen als gevolg van oxidatieve stress en hun cytotoxische effecten dragen ook bij aan de dood van β-cellen in de pancreas door apoptose, waardoor de insulinesynthese verder wordt verstoord en insulinedeficiëntie ontstaat. Bijvoorbeeld:De insuline-afhankelijke opname van glucose door adipocyten en L6-spiercellen wordt verstoord wanneer deze cellen worden blootgesteld aan oxidatieve stress.

Het gevolg is een zichzelf versterkend systeem van insulinetekort en oxidatieve stress.

Bovendien, bij diabetes – v.aBij veel oudere patiënten draagt ​​een verminderd antioxidantvermogen bij aan een verhoogde oxidatieve stress, omdat de aanvoer van antioxidanten zoals vitamine C, E, co-enzym Q10 of polyfenolen zoals quercetine, resveratrol, OPC, etc. vaak onvoldoende is, vooral op oudere leeftijd.

Wanneer daarentegen de oxidatieve stress met behulp van antioxidanten wordt gereguleerd, wordt de insuline-afhankelijke glucoseopname door de cellen weer genormaliseerd (zie Klip et al.).

Wat zijn de typische risicofactoren voor het ontwikkelen van diabetes mellitus?

“Klassieke” risicofactoren:

• Metabool syndroom
  • Lipidenmetabolismestoornis
  • hypertensie
  • Overgewicht/lichaamsvetverdeling
• Ongezond dieet (--> oxidatieve stress)
• Gebrek aan beweging (--> oxidatieve stress)
• Rook (--> oxidatieve stress)

--> Domein van de ‘leefstijlgeneeskunde’

Risicofactoren die beïnvloed kunnen worden door micronutriënten:

• (chronische) ontsteking (“stille ontsteking”)
• Hyperhomocysteïnemie
• Stikstofonevenwicht, verhoogde ADMA en relatief argininetekort
• Mitochondriale disfunctie
• Verhoogde niveaus van Lp(a), fibrinogeen en plasmine-activator
• Stoornis van de erytrocyten- en bloedplaatjesfunctie
• Stress, depressie u.apsychogene stress
• Oxidatieve stress = onevenwicht (vrije radicalen – antioxidanten)

--> Domein van de orthomoleculaire geneeskunde

Op bewijs gebaseerde therapeutische basismaatregelen van ‘leefstijlgeneeskunde’

• 8 weken medisch begeleide voeding met slechts 600 kcal (alleen niet-zetmeelrijke groenten en lightdranken) A Bij 7 van de 11 patiënten met diabetes type 2 die al jaren lijden (insulineproductie en leverfunctie zijn genormaliseerd) is de ziekte genezen. Bovendien is al langer bekend dat één op de twee patiënten die kort na de diagnose diabetes 10 kg verliest, herstelt.
  (Bronnen: Lim EL et al.; Omkering van diabetes type 2: normalisatie van de bètacelfunctie in verband met verlaagde pancreas- en levertriacylglycerol; Diabetologia 2011; doi: 10.1007/s00125-011-2204-7; SZ 1 juli 2011
• Hoge suikerconsumptie Het bevordert obesitas, diabetes type 2, dyslipidemie, hypertensie en hart- en vaatziekten (Bronnen: prospectief onderzoek onder 11.733 volwassenen; JAMA Intern Med. 2014 april; 174 (4): 516-24. doi: 10.1001/jamainternmed.2013.13563. Toegevoegde suikerinname en sterfte door hart- en vaatziekten onder Amerikaanse volwassenen. Yang Q1, Zhang Z1, Gregg EW2, Flanders WD3, Merritt R1, Hu FB4.)
• Een mediterraan dieet is goedkoop. met een hoog aandeel vezelrijke vruchten, groenten, peulvruchten, weinig rood vlees, meer vis, meer enkelvoudig onverzadigde vetten zoals olijfolie.
• "Diabetici moeten worden geïnformeerd over de gerichte aanvulling van essentiële stoffen om diabetische complicaties – zoals gezichtsverlies, amputaties, beroertes en hartaanvallen – te voorkomen."
  (Bron: Prof.) H.P. Meissner, diabetoloog, Berlijn, ÄP 4.10.2002)
• Van de De American Diabetes Association beveelt sinds 2020 officieel en expliciet koolhydraatarme diëten aan als optie voor diabetestherapie: “...Het verminderen van de totale koolhydraatinname voor mensen met diabetes toonde het meeste bewijs voor het verbeteren van de glycemie en kan worden toegepast in diverse eetpatronen die aansluiten bij individuele behoeften en voorkeuren. Voor mensen met diabetes type 2 die hun glycemische doelstellingen niet halen of voor wie het afbouwen van glucoseverlagende medicijnen prioriteit heeft, is het verminderen van de totale koolhydraatinname met een koolhydraatarm of zeer koolhydraatarm eetpatroon een haalbare optie..." (Bron: https://care.diabetesjournals.org/content/43/Supplement_1/S48.full-text.pdf)

Welke micronutriënten/voedingssupplementen zijn relevant bij diabetes mellitus?

Vitamine C

• Vitamine C remt het enzym aldosereductase (AR) en daarmee de vorming van sorbitol. (Aldosereductase is een enzym dat glucose omzet in sorbitol). Bij diabetes mellitus produceert AR veel sorbitol, dat zich ophoopt in de cellen en v.aDe hoge osmotische druk veroorzaakt schade aan de nieren, ogen en zenuwen.
• Remt de glycosylering van eiwitten (verdringt glucose van eiwitbindingsplaatsen) en dus de vorming van AGE's (met de o.g(negatieve effecten). Bij een vitamine C-tekort is de glycosylering verhoogd!
• Belangrijkste in water oplosbare antioxidant
  • Vermindert vrije radicalen die ontstaan ​​door oxidatieve stress.
  • Biedt foliumzuur bescherming? &Vitamine E vóór oxidatie
• Belangrijk voor de synthese van carnitine en neurotransmitters && Collageen
• Verlaagt insulineresistentie en HbA1c (een indicator van de bloedsuikerspiegel van de afgelopen 2-3 maanden, omdat het de hoeveelheid hemoglobine aangeeft waaraan suiker gebonden is). Dit komt doordat de inname van vitamine C de concentratie gereduceerd glutathion in het plasma verhoogt, wat de permeabiliteit van het membraan verandert. Dit resulteert in een verbeterde insulinegevoeligheid, wat zorgt voor een verhoogd glucosetransport naar de cel.
• Verlaagt LDL-cholesterolDe daling van LDL-cholesterol kan worden verklaard doordat vitamine C, met zijn antioxiderende werking, LDL-cholesterol beschermt tegen niet-enzymatische glycosylering en peroxidatie, waardoor het ongehinderd kan worden afgebroken. De concentratie HDL-cholesterol, het zogenaamde "goede" cholesterol, blijft onaangetast door de verhoogde vitamine C-inname.
• Verbetert de (endotheelafhankelijke) vaatverwijding (= verwijding van de bloedvaten en daarmee verbetering van de bloeddoorstroming)

Diabetespatiënten hebben i.d.RVitamine C-tekort:

• Diabetespatiënten hebben een vitamine C-gehalte dat minstens 30% lager ligt (Nutr Rev 1996; 57; 193-202)
• HbA1c- en vitamine C-niveaus correleren omgekeerd (Diab Care 2000; 23; 726-732)

Oorzaken van vitamine C-tekort bij diabetes

• Verhoogde vitamine C-behoefte als gevolg van oxidatieve stress
• Hyperglykemie remt de actieve absorptie van vitamine C.
• Diabetici hebben ongeveer50% verminderde opslagcapaciteit voor vitamine C

Typische dosering: 500-2000 mg (Verdeeld over meerdere porties) gedurende 4 maanden; het doel is om een ​​niveau te bereiken dat vergelijkbaar is met dat van gezonde personen; diabetici hebben ongeveer twee keer zoveel vitamine C nodig! "Om de in de studies beschreven positieve effecten van vitamine C te ervaren, is een vitamine C-inname van 500 tot 1000 mg per dag noodzakelijk." Bij het gebruik van een hooggedoseerd vitamine C-supplement moet rekening worden gehouden met de biologische beschikbaarheid ervan. Bij conventionele supplementen is slechts een klein deel van de ingenomen vitamine C daadwerkelijk beschikbaar voor het lichaam, omdat de absorptiesnelheid afneemt bij een hogere dosering. Als de vitamine C-bloedspiegel te snel of te hoog stijgt, wordt een deel uitgescheiden via de urine.“
(vgl.) https://www.deutsche-apotheker-zeitung.de/daz-az/1997/daz-42-1997/uid-2313)

Vitamine E

• Belangrijkste vetoplosbare antioxidant
• Remt de oxidatie van lipiden en enzymen. && hormonen (verhoogde lipideperoxidatie bij diabetici)
  (door verhoogde glycosylering van plasma-eiwitten)
• Vermindert de bloedplaatjesadhesie & -aggregatieMayne et al. (1970) en Jäger et al. (1975) toonden een significant hogere bloedplaatjeskleverigheid aan bij diabetici vergeleken met normale proefpersonen.
• Vermindert eiwitglycatie en daarmee de vorming van AGE's.
• Vermindert de tromboxaansynthese (tromboxaan activeert de bloedplaatjesaggregatie)
• Verbetert de effectiviteit van insuline (vermindert de insulinebehoefte)
• Vermindert het risico op retinopathie en nefropathie
• Vermindert het aantal dodelijke hartaanvallen met 77% (Bron: Chaos Study 1996)
• Verhoogde vitamine E-behoefte bij diabetes
• Een laag vitamine E-gehalte verhoogt het risico op diabetes vier keer.
• Typische dosering: 100-600 mg per dag

B-vitamines

Mogelijke oorzaken van vitamine B-tekort bij diabetes:

• Onvoldoende inname, slecht dieet, hoge consumptie
• Verhoogde uitscheiding in de urine (glucosurie)
• Chronische ziekten, medicijngebruik, indien van toepassing.verhoogde alcoholconsumptie

Relevantie van B-vitamines in de context van diabetes:

• Wateroplosbare co-enzymen in het koolhydraat-, aminozuur- en vetmetabolisme (B1, B2, B3, B5, B6, foliumzuur)
• Antioxidante werking (B2, B3)
• Belangrijk voor het zenuwmetabolisme (“neurotroop”): Verbetering van pijn en zenuwgeleidingssnelheid (B1, B6, B12)
• Regeneratie van B-cellen, vorming van glucosetolerantiefactor (B3) → bemiddelt de binding van de
  Insuline bij de insuline-receptor
• Remming van glycatie, verbetering van glucosetolerantie (B1, B6)
• Homocysteïnereductie (B6, B12, foliumzuur)
• Cofactoren voor energieproductie in de mitochondriën (B1, B2, B3, B5)
• DNA-synthese (B12)
  (Bronnen: Arzneimittel-Forschung 1990; 49, 220-224; Exp Clin Endocrinol Diabetes 1996; 104; 311-316)

Typisch dosering: idealiter één hoge dosis B-complex, omdat B-vitamines elkaar activeren

zink

Mogelijke oorzaken van zinktekort bij diabetes:

• Verhoogde zinkuitscheiding via de urine (2-3x meer)
• Lage zinkopname (z.B(bijvoorbeeld in het geval van een eenzijdig dieet, afslankdieet)
• Verminderde absorptie bij pancreasinsufficiëntie, malabsorptie en vezelrijke diëten (zinkfytaatcomplexen)

Relevantie van zink in relatie tot diabetes: Vermindert NBV &ben HbA1c && Insulinevereisten

• Belangrijk voor de insulineproductie in alfa- en bètacellen van de pancreas; stabiliseert de structuur van kristallijne insuline (insulineopslag in de vorm van een zink-insulinecomplex)
• Verhoogt het bindingsvermogen aan de insuline-receptor
• Heeft het invloed op het enzym carboxypeptidase B (dat de omzetting van pro-insuline in insuline katalyseert)?
• Stimuleert het glucosemetabolisme in de spieren
• Bevordert cellulair glucosetransport && Glucosegebruik
• Verbetert de glucosetolerantie && Insulinegevoeligheid
• Zink is, samen met koper en mangaan, een onderdeel van superoxidedismutase (SOD), een enzym dat belangrijk is voor het deactiveren van vrije zuurstofradicalen.
• Bevordering van humorale & cellulaire immuunverdediging
• Vermindering van wondgenezingsstoornissen bij diabetes

Typisch Dosering: 10-25 mg/dag - aanvankelijk ook tot 3 x 25 mg/dag

magnesium

• Verbetert de insulinegevoeligheid en vermindert insulineresistentie
• Te gebruiken zelfs vóór het begin van diabetes (bij insulineresistentie)
• Tyrosinekinase controleert de werking van insuline-receptoren Tyrosinekinasen zijn een groep enzymen uit de proteïnekinasefamilie die de reversibele overdracht van een fosfaatgroep (fosforylering) naar de hydroxylgroep van het aminozuur tyrosine van een ander eiwit verzorgen. Dit heeft een aanzienlijke invloed op de activiteit van het doeleiwit. Daarom spelen tyrosinekinasen ook een belangrijke rol bij signaaltransductie als onderdeel van receptorsystemen.
• Betrokken bij de ontwikkeling van de glucosetransporter GLUT (via signaaltransductie op postreceptorniveau) à Glucosetransporters (GLUT, SLC2A) zijn specifieke transmembraantransporteiwitten die het transport van glucose of fructose door het celmembraan katalyseren. Het zijn dragereiwit-gemedieerde uniports, waarbij de glucoseconcentratiegradiënt de benodigde energie voor het transport levert.
• Beïnvloedt enzymen die het glucosegebruik reguleren
• Het beschermt ook tegen coronaire hartziekten. (Zuurstofgebrek in het hart door vernauwde kransslagaders)
• Typische dosering: 240-900 mg (verdeeld over meerdere giften)

Co-enzym Q10

• Diabetes = Q10-verslindende ziekte
  • De meeste diabetici hebben een Q10-tekort.
  • Een verhoogde glycosylering leidt tot de inactivering van veel antioxidantenzymen (catalase, superoxidedismutase (SOD)).
• Q10 verbetert de stofwisselingsparameters
• Q10 verbetert de bloeddruk en de bloedsuikerspiegel
• Q10 is belangrijk voor de energieproductie in de mitochondriën (elektronentransportketen), bescherming tegen radicalen en membraanstabilisatie.
• Typische dosering: 5-100 mg (afhankelijk van de biologische beschikbaarheid van het gebruikte supplement)

L-Carnitine

• Verbetering van het glucosemetabolisme door de activiteit van glycogeensynthase te verhogen (met verhoogd glucosegebruik en verminderde insulineresistentie) en glucosevrijgave
• Verbetering van diabetische dyslipoproteïnemie (Verhoogde concentratie triglyceriden, verlaagde niveaus van 'goede' HDL-cholesterol en een overwicht van 'slechte' LDL-cholesterol; deze stoornis van het lipidenmetabolisme is de belangrijkste oorzaak van hart- en vaatziekten die verband houden met diabetes)
• Vermindert de vorming van ketonlichamen; deze komen voor v.abij diabetes type 1 op: Als er een tekort aan insuline is, komt er niet genoeg glucose uit het bloed in de cellen terecht. Hierdoor wordt vet in plaats van suiker verbrand in de mitochondriën. Bij dit proces ontstaan ​​ketonlichamen, die in grote hoeveelheden kunnen leiden tot ketoacidose (een ernstige stofwisselingsziekte die ontstaat door overmatige verzuring door ketonlichamen).
• Stabilisatie van zenuwcelmembranen (verbetering van trillingswaarneming en pijn)
• Typische dosering: 200-800 mg/dag

Alfaliponzuur (aanwezig in Anti-Ox)

• Antioxidant: Vermindert lipideperoxidatie (u.a. in zenuwweefsel)
• Biokatalysator voor energiemetabolisme (ATP-verrijking)
• Inactiveert vrije radicalen en regenereert vitamine C && E (Redox-recycling)
• Co-enzym van pyruvaatdehydrogenase (katalyseert de omzetting van pyruvaat naar acetyl-co-enzym A in de mitochondriën)
• Voorkomt eiwitglycosylering en dus de vorming van AGE's
• Remt aldosereductaseAldosereductase (AR) is een enzym dat glucose omzet in sorbitol. Bij diabetes mellitus produceert AR een grote hoeveelheid sorbitol, dat zich ophoopt in de cellen en... v.a.Door de hoge osmotische druk ontstaan ​​schade aan de nieren, ogen en zenuwen.
• Verbetert het glucosegebruik (Stimulering van de opname van glucose in spiercellen zoals insuline)
• Toename van glutathion
• Verbetert polyneuropathie
• Typische dosering: 0,2-1 g

Vitamine D

Gerandomiseerde, gecontroleerde, dubbelblinde studie met 81 deelnemers gedurende 6 maanden:
"Bij insulineresistente vrouwen met vitamine D-spiegels &Vitamine D3 (100 mcg, 4000 IE) vermindert de insulineresistentie significant bij waarden lager dan 50 nmol/l. De beste resultaten werden gevonden bij vitamine D-waarden van 80-119 nmol/l.
Bron: Door Hurst PR et al.; Vitamine D-suppletie vermindert insulineresistentie bij Zuid-Aziatische vrouwen in Nieuw-Zeeland die insulineresistent zijn en een vitamine D-tekort hebben – een gerandomiseerde, placebogecontroleerde studie. British Journal of Nutrition 2009; First View-artikel, doi: 10.1017/S0007114509992017

Resveratrol

• Onderzoek uit 2014: Effect van resveratrol op glucoseregulatie en insulinegevoeligheid: een meta-analyse van 11 gerandomiseerde gecontroleerde onderzoeken. Liu K1, Zhou R1, Wang B1, Mi MT1.
  RESULTATEN: Elf onderzoeken met in totaal 388 proefpersonen werden in deze meta-analyse opgenomen. CONCLUSIES: Resveratrol verbetert de glucoseregulatie en insulinegevoeligheid aanzienlijk bij personen met diabetes […]. Er zijn aanvullende, hoogwaardige onderzoeken nodig om de potentiële voordelen van resveratrol bij mensen verder te evalueren.
• Typische dosering: 500 mg/dag