na podstawie
Recenzje
Składniki
Czarnuszka pospolita była ceniona jako środek leczniczy już od starożytności. Jej substancja czynna wykazuje zarówno działanie profilaktyczne, jak i lecznicze. Korzyści zdrowotne czarnuszki pospolitej przypisuje się przede wszystkim substancji czynnej – tymochinonie, która znajduje się w olejku eterycznym tej rośliny.
Nasiona czarnuszki zawierają do 2,5% olejku eterycznego, którego głównymi składnikami są ρ-cymen (36%), tymochinon (11%) i α-thujen (10%). Nasiona zawierają również karoteny i wielonienasycone kwasy tłuszczowe. W oleju tłoczonym na zimno zawartość kwasu linolowego wynosiła 55%, kwasu oleinowego 24% i kwasu palmitynowego 15% (Ibrahim i in., 2017).
Cechą charakterystyczną jest wysoka zawartość witaminy E, d.h. β-Tokotrienol (ok. 1200 mg/100 g oleju tłoczonego na zimno) i γ-Tokotrienol (ok. 200 mg/100 g oleju).
Ponadto nasiona zawierają fenole, sterole, alkaloidy i saponiny (Hassanien i in., 2015).
Czarny kminek zawiera również pierwiastki śladowe: cynk, chrom, wanad, mangan i selen, a także magnez, wapń, potas, sód i bar (Sium i in., 2016). Na kg nasion przypada 15,4 mg witaminy B1, 57 mg witaminy B3 (niacyny), 5 mg witaminy B6 i 160 μg kwasu foliowego (Khan, 1999).
Lecznicze zastosowanie oleju z czarnuszki
Streszczenie
Najlepiej poznano czarnuszkę w Cukrzyca, nadciśnienie I Hiperlipidemia:
W metaanalizach wykazano, że czarnuszka obniżała podwyższone stężenie glukozy we krwi na czczo oraz hemoglobinę glikowaną. Zwiększyła się insulinooporność. Skurczowe i rozkurczowe ciśnienie krwi spadło o około 3 mmHg po 8 tygodniach. Stężenie cholesterolu całkowitego spadło o 16 mg%, cholesterolu LDL o 14 mg%, a trójglicerydów o 21 mg%. Stężenie cholesterolu HDL nie uległo zmianie.
Wyniki badań przeprowadzonych wśród pacjentów są również bardzo obiecujące. reumatoidalne zapalenie stawów, Hashimoto-Zapalenie tarczycy i Bielactwo, które wykazują skuteczność w leczeniu chorób autoimmunologicznych.
Badania przeprowadzone na pacjentach z Astma oskrzelowa, katar sienny I wyprysk atopowy wskazują na działanie przeciwastmatyczne i przeciwalergiczne czarnuszki.
Dostępne badania dotyczące pacjentów z chorobą zwyrodnieniową stawów, nowotworów i dzieci z napadami padaczkowymi są wciąż niewystarczające, chociaż badania na zwierzętach sugerują skuteczność leku w tych wskazaniach.
Dalsze wskazania do leczniczego zastosowania czarnuszki istnieją w przypadku: niestrawność, Objawy menopauzy, nawracająca mastalgia, trądzik, bezpłodność u mężczyzn I Uzależnienie od narkotyków Wskazania te są również poparte wynikami eksperymentów.
Modele zwierzęce dla Demencja Alzheimera i do Choroba Parkinsona Podkreślają, że czarnuszka może być również opcją leczenia chorób neurodegeneracyjnych.
Wybrane badania kliniczne:
Zdolności poznawcze
W badaniu wzięło udział 48 nastolatków w wieku od 14 do 17 lat.Uczestnicy zostali losowo przydzieleni do grupy otrzymującej 500 mg proszku z nasion czarnuszki lub 500 mg placebo (proszek z łusek babki płesznik) przez cztery tygodnie. Chociaż parametry nie różniły się między grupami przed rozpoczęciem leczenia, leczenie proszkiem z nasion czarnuszki doprowadziło do poprawy funkcji poznawczych, poprawy nastroju i zmniejszenia lęku (Bin Sayeed i in., 2014).
W poprzednim badaniu autorzy podawali 40 pacjentom w podeszłym wieku, losowo, przez 9 tygodni, proszek z nasion czarnuszki (1000 mg/dobę) lub placebo (łuski babki płesznik). Różne testy neuropsychologiczne wykazały poprawę pamięci, koncentracji i sprawności poznawczej po zastosowaniu czarnuszki.
Cukrzyca
Przegląd systematyczny autorstwa Mohtashami i Entezari z 2016 r. dotyczący skuteczności czarnuszki siewnej w zakresie lipidów we krwi, cukru we krwi, ciśnienia krwi i czynników antropometrycznych (masy ciała, wskaźnika masy ciała, obwodu talii) obejmował 18 oryginalnych badań z udziałem 1531 pacjentów:
W 4 z 9 badań nad skutecznością czarnuszki w leczeniu nadciśnienia tętniczego, stwierdzono jej obniżenie. Stężenie cukru we krwi na czczo znacząco spadło w 13 badaniach, podobnie jak poziom HbA1c – po zmierzeniu. Utratę masy ciała i zmniejszenie obwodu talii zaobserwowano w 2 z 8 badań.
Badanie wskazuje zatem na poprawę stanu metabolicznego osób chorych na cukrzycę.
Heshmati i Namazi (2015) w swoim przeglądzie systematycznym doszli również do wniosku, że czarnuszka obniża wysoki poziom cukru we krwi i lipidów. Oprócz działania antyoksydacyjnego, wynika to również z jej wpływu na wydzielanie insuliny, wchłanianie glukozy, glukoneogenezę i ekspresję genów.
W długoterminowym badaniu trwającym ponad rok, obejmującym 60 diabetyków (typ 2, HbA1c), których cukrzyca nie była niewystarczająco kontrolowana doustnymi lekami przeciwcukrzycowymi. >7%) otrzymywali dawkę 2 g dodatkowo do standardowej terapii.
Proszek z nasion czarnuszki lub proszek z węgla drzewnego dziennie. W grupie stosującej czarnuszkę poziom HbA1c znacząco spadł w porównaniu z grupą kontrolną. Autorzy wyciągnęli na tej podstawie wniosek, że proszek z nasion czarnuszki ma działanie przeciwcukrzycowe i kardioprotekcyjne (Bamosa i in., 2015).
W długoterminowym, trwającym rok badaniu, 114 pacjentów z cukrzycą typu 2 zostało losowo przydzielonych do grupy otrzymującej 2 g proszku z nasion czarnuszki dziennie lub proszek węgla aktywowanego. W grupie stosującej czarnuszkę zaobserwowano poprawę kontroli metabolicznej cukrzycy, mierzoną stężeniem glukozy we krwi na czczo, HbA1c oraz stężeniem TBARS w surowicy. Ponadto, w grupie stosującej czarnuszkę zaobserwowano wzrost całkowitej pojemności antyoksydacyjnej, poziomu dysmutazy ponadtlenkowej (SOD) i glutationu (GSH). Towarzyszyło temu zmniejszenie insulinooporności i wzrost aktywności komórek β trzustki, mierzonej za pomocą kalkulatora HOMA-2 (Kaatabi i in. 2015).
W badaniu otwartym z udziałem pacjentów z nefropatią cukrzycową w stadium 3 lub 4, pacjenci otrzymywali 2,5 ml oleju z czarnuszki dziennie lub standardową terapię zachowawczą przez 12 tygodni. Leczenie olejem z czarnuszki skutkowało obniżeniem poziomu glukozy, mocznika i kreatyniny we krwi, a także zmniejszeniem 24-godzinnego wydalania białka z moczem. Dodatkowo, zwiększył się wskaźnik filtracji kłębuszkowej i ilość wydalanego moczu (Ansari i in., 2017).
W badaniu mającym na celu ustalenie dawki leku, w którym wzięło udział 94 chorych na cukrzycę typu 2, przydzielonych losowo na okres 3 miesięcy do grup otrzymujących 1 g, 2 g lub 3 g nasion czarnuszki dziennie w połączeniu z lekami przeciwcukrzycowymi, skuteczność leczenia mierzono na podstawie parametrów: stężenia glukozy we krwi, HbA1c, peptydu C i masy ciała, a także na podstawie insulinooporności i funkcji komórek beta określanych za pomocą kalkulatora HOMA-2.Grupa otrzymująca 2 g nasion dziennie osiągnęła najlepsze rezultaty w zakresie metabolizmu glukozy. Poziom HbA1c spadł o 1,5% po 12 tygodniach. Zmniejszyła się insulinooporność, a funkcja komórek beta poprawiła. W grupie otrzymującej 3 g nasion dziennie nie zaobserwowano dalszej poprawy stanu metabolicznego (Bamosa i in., 2010).
Wysokie ciśnienie krwi
W metaanalizie uwzględniono jedenaście randomizowanych badań kontrolowanych (860 uczestników z prawidłowym lub wysokim ciśnieniem krwi). Dziesięć z tych badań porównywało produkty z czarnuszki siewnej z placebo, a jedno z terapią przeciwnadciśnieniową. Po ośmiu tygodniach leczenia średnie ciśnienie skurczowe spadło ze 133 do 125 mmHg, a ciśnienie rozkurczowe z 83 do 78 mmHg. Różnica między spadkiem ciśnienia skurczowego i rozkurczowego wyniosła 3 mmHg (Sahebkar i in., 2016a).
Reumatoidalne zapalenie stawów
Randomizowane, podwójnie zaślepione badanie objęło 50 pacjentów z reumatoidalnym zapaleniem stawów w wieku od 20 do 50 lat. Przez 8 tygodni pacjenci otrzymywali 0,5 g oleju z czarnuszki dwa razy dziennie lub placebo. Wskaźnik aktywności choroby (DAS 28) zmniejszył się bardziej w grupie otrzymującej olej z czarnuszki niż w grupie placebo. Było to związane z wyższym stężeniem interleukiny-10 w surowicy oraz niższym stężeniem MDA i NO (Hadi i in., 2016).
W randomizowanym badaniu z podwójnie ślepą próbą, trwającym ponad 2 miesiące, 43 kobiety cierpiące na reumatoidalne zapalenie stawów w wieku od 20 do 50 lat przyjmowały 500 mg tłoczonego na zimno oleju z czarnuszki dwa razy dziennie lub placebo.Leczenie olejem z czarnuszki siewnej spowodowało obniżenie podwyższonego poziomu CRP (wskaźnika stanu zapalnego), wartości wskaźnika DAS-28 i liczby obrzękniętych stawów (Kheirouri i in., 2016).
W badaniu kontrolowanym placebo wzięło udział 40 kobiet z reumatoidalnym zapaleniem stawów, którym podawano dwie kapsułki wypełnione skrobią dziennie przez miesiąc, a następnie 500 mg oleju z czarnuszki dwa razy dziennie przez kolejny miesiąc. Wskaźnik DAS28 istotnie spadł w przypadku oleju z czarnuszki w porównaniu z placebo. Zgodnie z tym, zmniejszyła się liczba obrzękniętych stawów i czas trwania sztywności porannej. Dodanie oleju z czarnuszki do terapii lekami przeciwreumatycznymi modyfikującymi przebieg choroby (DMARD) również przyniosło pozytywny efekt.
leki) wydaje się zatem rozsądne (Gheita i in., 2012).
Zapalenie tarczycy Hashimoto
Zapalenie tarczycy Hashimoto jest najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy. Czterdziestu pacjentów z zapaleniem tarczycy Hashimoto, w wieku od 22 do 50 lat, było leczonych przez osiem tygodni 2 g proszku z czarnuszki siewnej dziennie lub placebo. Po leczeniu proszkiem masa ciała i BMI spadły. Stężenie TSH w surowicy było podwyższone. Stężenia przeciwciał przeciwko peroksydazie tarczycowej zmniejszyły się, a stężenie T3 wzrosło (Farhangi i in., 2016).
Astma oskrzelowa
W randomizowanym, podwójnie zaślepionym badaniu wzięło udział 80 astmatyków, którzy otrzymywali 0,5 g oleju z czarnuszki dwa razy dziennie lub placebo przez cztery tygodnie. Pierwszorzędowym punktem końcowym był wynik punktowy astmy w ciągu ostatnich czterech tygodni. Wynik punktowy astmy był istotnie wyższy po leczeniu olejem z czarnuszki (21,1 punktu) niż po leczeniu placebo. Poprawa wyników badań czynnościowych płuc również wskazywała na tendencję do skuteczności. Podwyższona liczba eozynofili we krwi obwodowej normalizowała się jedynie po leczeniu olejem z czarnuszki (Koshak i in., 2017).
W badaniu z pojedynczą ślepą próbą pacjenci z astmą zostali losowo przydzieleni do grupy otrzymującej 1 g lub 2 g nasion czarnuszki dziennie lub placebo w połączeniu ze standardową terapią inhalacyjną przez 3 miesiące. Po 6 i 12 tygodniach od przyjmowania 2 g nasion czarnuszki dziennie, pojemność życiowa i wymuszona objętość wydechowa w ciągu jednej sekundy znacząco wzrosły, a liczba ataków astmy znacząco spadła. Szczytowy przepływ wydechowy również wzrósł po spożyciu 1 g nasion dziennie. Suplementacja nasion czarnuszki skutkowała obniżeniem frakcji wydychanego tlenku azotu (NO) i IgE w surowicy. Poziom interferonu-γ wzrósł, a wyniki testów czynnościowych układu oddechowego uległy poprawie (Salem i in., 2017).
W randomizowanym, kontrolowanym badaniu z udziałem 29 astmatyków, uczestnicy otrzymywali 15 ml/kg 0,1% gotowanego ekstraktu z nasion czarnuszki lub placebo przez trzy miesiące. Objawy astmy (częstotliwość objawów w tygodniu, spastyczne odgłosy oddechowe i wartości parametrów czynności płuc) uległy znacznej poprawie po leczeniu czarnuszką. Pacjenci z grupy stosującej czarnuszkę rzadziej wymagali również dodatkowych leków na astmę, takich jak doustne beta-agonisty, kortykosteroidy, eufilina lub inhalatory kortykosteroidów (Boskabady i in., 2007).
Bielactwo
Bielactwo, znane również jako bielactwo, to kolejna choroba autoimmunologiczna. Z powodu zniszczenia melanocytów, ciemny pigment skóry (melanina) przestaje być produkowany.
W randomizowanym, podwójnie zaślepionym badaniu wzięło udział 52 pacjentów z bielactwem. Przez 6 miesięcy stosowali oni olej z czarnuszki lub olej rybi dwa razy dziennie w leczeniu zmian chorobowych. Leczenie olejem z czarnuszki spowodowało znaczną redukcję zmian bielactwa od 3. miesiąca leczenia, przewyższając w ten sposób efekt uzyskany w grupie stosującej olej rybi (Ghorbanibirgani i in., 2014).
Olej z czarnuszki na raka
Istnieją publikacje z zakresu badań podstawowych nad czarnuszką siewną w leczeniu raka. Badania te koncentrują się głównie na testach ekstraktów z czarnuszki siewnej na hodowlach komórkowych i tkankowych, a także na badaniach na zwierzętach. Naukowcy testują głównie główny składnik, tymochinon, olejek eteryczny.
Eksperymenty te sugerują, że tymochinon wywiera różnorodne działanie na komórki nowotworowe. U szczurów tymochinon powodował zmniejszenie guzów. W liniach komórkowych wzmacniał działanie niektórych chemioterapeutyków.
Kilka badań klinicznych z udziałem ludzi badało również wpływ czarnuszki na skutki uboczne raka. Chociaż badania te sugerują, że czarnuszka może być pomocna w łagodzeniu niektórych specyficznych objawów, potrzebne są większe badania, aby potwierdzić te wyniki.
dawkowanie
Przeprowadzone badania kliniczne wskazują na dzienną dawkę do 3 gramów oleju z czarnuszki (źródło: Szpital Uniwersytecki we Fryburgu):
Możliwe skutki uboczne
W badaniach odnotowano jedynie sporadyczne doniesienia o swędzeniu lub nudnościach (Farhangi i in., 2016). W jednym badaniu odnotowano niewielki spadek poziomu glukozy we krwi, który nie doprowadził do przerwania terapii (Barakat i in., 2013).
W rzadkich przypadkach występują reakcje alergiczne skóry, aż do toksycznej martwicy skóry (Nosbaum i in., 2011; Bonhomme i in., 2017).