Për të kuptuar se çfarë e shkakton hipotiroidizmin dhe cilët mikronutrientë dhe hormone mund të përdoren për ta trajtuar atë, le të hedhim së pari një vështrim më të afërt se si funksionon gjëndra tiroide.

Proteina tiroglobulinë ruhet në qelizat e tiroides. Kur jodi administrohet nëpërmjet gjakut, ai lidhet si jodur me aminoacidet tirozinë në tiroglobulinë dhe, me ndihmën e enzimës TPO (peroksidaza tiroide) dhe hekurit si kofaktor, prodhohen hormonet tiroide T4 (tiroksina, e quajtur edhe tetraiodotironinë) dhe T3 (triiodotironinë). Në këtë proces, shumica dërrmuese (93%) shndërrohet në T4 dhe vetëm 7% në T3.

D.hMungesa e hekurit zvogëlon aktivitetin e TPO-së dhe kështu kufizon sintezën e T3 dhe T4!

T3 dhe T4 ruhen më pas në gjëndrën tiroide derisa hormoni TSH (hormoni stimulues i tiroides), i cili buron nga gjëndra e hipofizës, sinjalizon çlirimin e T3 dhe T4 në qarkullimin e gjakut. TSH udhëton përmes gjakut në gjëndrën tiroide dhe lidhet me receptorët e TSH. Pasi receptorët lidhen, gjëndra tiroide çliron T3 dhe T4 në gjak.

V.aT4 e lirë nga ana tjetër pengon çlirimin e TSH, në mënyrë që sasia e hormoneve tiroide në gjak normalisht të vetërregullohet dhe të vendoset një ekuilibër.

Prodhimi dhe çlirimi i TSH, nga ana tjetër, varet nga niveli i TRH (hormoni çlirues i tirotropinës). TRH prodhohet nga hipotalamusi, i cili përcakton vlerën e synuar për hormonet tiroide në gjak dhe mat vazhdimisht nivelet e tyre aktuale.

Çlirimi i TRH nxitet nga faktorë të tillë si stresi ose i ftohti, dhe pengohet nga faktorë të tillë si kortizoli ose T3. Çlirimi i TSH pengohet gjithashtu nga kortizoli; ai nxitet, siç shpjegohet, nga TRH, por edhe nga dopamina.

T3 është hormoni aktiv, T4 është "hormoni i ruajtjes" dhe shndërrohet ngadalë në T3 në gjak. Shndërrimi i T4 në T3 ndodh nëpërmjet dejodinimit nga të ashtuquajturat dejodinaza. Këto janë selenoenzima (d.h. kërkojnë selen si kofaktor), i cili aktivizon T3 duke hequr një atom jodi. D.hMungesa e selenit zvogëlon aktivitetin e deiodinazës dhe kështu shndërrimin e T4 në T3 më efektiv në mëlçi dhe veshka.

Meqenëse 60% e T4 shndërrohet në T3 në mëlçi, funksioni normal i tiroides varet nga një mëlçi funksionale. Prandaj, dëshirojmë t'ju tërheqim vëmendjen te preparati CLEAN nga QIDOSHA, i cili përmban shumë përbërës për të forcuar mëlçinë, siç është kolina.

Dejodinazat dallohen si dejodinaza 5' dhe 5'. Atomet e jodit janë të vendosura në T4. u.a...në pozicionin e 5-të në unazat e jashtme dhe të brendshme. Atomet e jodit në pozicionin e 5-të në unazën e jashtme janë përcaktuar si 5' dhe ato në unazën e brendshme si 5'. Vetëm deiodinaza 5' çon në konvertimin në T3. Deiodinaza 5' çon në rT3; kjo është biologjikisht joaktive dhe nuk ka aktivitet mitokondrial. d.hNuk kontribuon në prodhimin e energjisë qelizore. Kjo 5-deiodinazë e padëshiruar çon në hipotiroidizëm funksional, i njohur edhe si "sindroma e ulët e T3".

5-deiodinaza e padëshiruar mund të shkaktohet, për shembull, nga stresi, agjërimi, sëmundja ose kortizoli.

Kofaktorët e nevojshëm për 5' deiodinazën e dëshiruar janë, përveç selenit, zinku dhe hekuri (për TPO/s.o.).

Hipotiroidizëm

Hipotiroidizmi (tiroide joaktive) rrallë është kongjenital, por përkundrazi. i.d.RI fituar. Shkaktarët e hipotiroidizmit mund të përfshijnë, për shembull:

• Mungesa e jodit
• Mosfunksionim i mëlçisë
• Mungesa e kofaktorëve selen, zinkut dhe hekurit
• Sëmundjet autoimune (tiroiditi i Hashimotos)
• Çekuilibri hormonal në zonën e hormoneve seksuale, këtu v.a.progesteroni (progesteroni është një hormon seksual që v.a(rregullon proceset tek gratë siç janë cikli menstrual, shtatzënia, etj.)
• Stres i zgjatur

Simptomat tipike që mund të tregojnë një tiroide joaktive përfshijnë:

• ndjeshmëri ndaj të ftohtit
• letargji
• Ënjtje rreth syrit dhe fytyrës
• Gjuhë e trashë
• shtim në peshë
• ngjirje zëri
• Dobësi muskulore
• rënie flokësh
• Humbje e oreksit
• Thonjtë e brishtë

Pasojat e hipotiroidizmit mund të përfshijnë:

• Metabolizëm i ngadalësuar
• Cikël i parregullt
• infertilitet
• Rënia e ndjeshmërisë ndaj progesteronit

Seksioni në vijim përshkruan faktorët negativë që ndikojnë në gjëndrën tiroide përgjatë zinxhirit të aktivizimit në mënyrë që të nxjerrë në pah pikat e mundshme të kontaktit për mikronutrientët dhe hormonet:

1. Hipotalamusi --&Mungesa e serotoninës dhe dopaminës, prolaktina e rritur --&mungesa e progesteronit
2. Gjëndra e hipofizës --&kortizol i lartë
3. Gjëndra tiroide&mungesa e jodit, sëmundja e Hashimotos
4. Sinteza e T4/T3 --&Mungesa e selenit, zinkut dhe hekurit; kortizol i lartë; mungesë e progesteronit
5. Transporti T4/T3 --&dominimi i estrogjenit, TBG i ulët
6. Receptori SD --&kortizol i lartë, mungesë progesteroni

Reklamë 2/6: Një nga shkaqet më të zakonshme të hipotiroidizmit është mungesa e gjumit: Pas vetëm një nate me shumë pak gjumë, niveli i kortizolit nuk bie mjaftueshëm në mbrëmje në ditët në vijim, duke çuar në një situatë stresi të lehtë dhe të vazhdueshme.

Si përmbledhje, hormonet dhe mikronutrientët e mëposhtëm janë të dobishëm në mbështetjen e funksionit të tiroides (burimi dhe sasitë e rekomanduara: Dr. Robert Berger):

• Hekuri dhe vitamina B12 (feritina) >100)
• Selen (50-200 mcg)
• Progesteron bioidentik (25-200 mg)
• Zink (10-30 mg)
• Vitamina B6 (20 mg)
• Jod (500 mcg)
• Magnezi (400-1000 mg)
• Vitamina D (2000 IU)
• Melatonina (zëvendësimi fiziologjik i melatoninës nga mosha e mesme e tutje kundërvepron me dëmtimin e prodhimit të T3 që lidhet me moshën) (0.5-1 mg)
• Vitamina C (500 mg)

Nëse dyshohet për hipotiroidizëm, hapi i parë duhet të jetë përcaktimi i nivelit bazal të TSH-së, i cili ka një diapazon reference prej 0.4–2.5 mU/L. Nëse vlera është e ngritur, hapi tjetër është përcaktimi i nivelit të lirë të T4-së: nëse ky është i ulët pavarësisht një niveli të lartë të TSH-së, atëherë është i pranishëm hipotiroidizëm i hapur. Nëse niveli i lirë i T4-së është (ende) normal, kjo quhet hipotiroidizëm subklinik.

Nëse, nga ana tjetër, niveli i TSH është shumë i ulët dhe T3 dhe T4 janë të ngritura në të njëjtën kohë, kjo quhet hipertiroidizëm.

EKSKURSI PËR JODIN

Çfarë lidhje ka jodi me njerëzit më të shëndetshëm në botë?

Japonezët konsiderohen njerëzit më të shëndetshëm në botë, me jetëgjatësinë më të lartë dhe shkallën më të ulët të vdekshmërisë foshnjore. Çuditërisht, japonezët konsumojnë mesatarisht 13.9–45 mg jod në ditë përmes dietës së tyre, që është e barabartë me 13,900–45,000 mcg! Për krahasim, Shoqata Gjermane e Ushqyerjes (DGE) rekomandon një konsum ditor të jodit prej vetëm 200 mcg për të rriturit e shëndetshëm, jo ​​shtatzënë!

Gjermania tani konsiderohet një rajon me mungesë jodi, për shkak të niveleve të ulëta të jodit si në tokë ashtu edhe në ujërat nëntokësore, si dhe në ushqimet me bazë shtazore dhe bimore. Kërkesa në rritje, për shembull, nga disa stile jetese, gjithashtu kontribuon në mungesë.Shtatzënia ose rritja e shpejtë mund të shkaktojnë mungesë jodi. Vetëm rreth 9% e popullsisë merr sasi të mjaftueshme jodi; afërsisht 15% e të rriturve vuajnë nga një mungesë e vërtetë jodi.

Rekomandime zyrtare për marrjen e ushqimit nga DGE dhe BfR:

• foshnjat 50-80 mcg jod/ditë
• Fëmijët 100-140 mcg jod/ditë
• të rinj && Të rritur     180-200 mcg jod/ditë
• Gratë shtatzëna &dhe ushqyerja me gji       200-300 mcg jod/ditë

Në të kundërt, kufiri i sipërm i rekomanduar në SHBA është 1.1 mg dhe në Japoni madje 3 mg (d.h3000 mcg!) në ditë!

Megjithatë, për të arritur dozën zyrtare të vlefshme prej 200 mcg jodi në Gjermani, do të duhej të hahej, për shembull, 1 kg spinaq, 154 g midhje, 340 g goca deti ose 104 g plaice çdo ditë. Duhet të theksohet se jodi është një element i paqëndrueshëm që avullohet edhe në temperatura të ulëta. D.hkripa e jodizuar që përdoret nga shumë familje ofron v.aAspiratori përmban jod të mjaftueshëm, por jo domosdoshmërisht të gjithë trupin.

Përafërsisht 70-80% e jodit total të trupit gjendet në gjëndrën tiroide. Pjesa tjetër shpërndahet midis muskujve, tëmthit, gjëndrës së hipofizës, gjëndrave të pështymës dhe të qumështit, syve, shpretkës dhe gjëndrave mbiveshkore, si dhe membranave mukoze të ekspozuara. Përveç rolit të tij në prodhimin e hormoneve tiroide, jodi ka edhe funksione të tjera të rëndësishme, të tilla si veprimi si antioksidant (mbrojtja e membranave qelizore, yndyrnave, proteinave dhe ADN-së nga radikalet e lira  jodolipidet), zotërimi i vetive antivirale dhe antibakteriale, ulja e kolesterolit, duke qenë i nevojshëm për sintezën e proteinave dhe nxitja e efekteve antiproliferative dhe apoptotike nëpërmjet jodolaktoneve dhe pakësimit të tiolit.

Joduri inorganik (forma kryesore në ushqim) absorbohet nga zorra e hollë me një shpejtësi prej 90-100%, ndërsa jodi i lidhur me proteinat absorbohet vetëm në 40-70%. Pengesat në absorbimin e jodit përfshijnë: v.asasi të mëdha klori, fluori, litiumi dhe bromi, të cilat mund të gjenden në pesticide ose edhe në ushqime.

Deri në 70% të jodit të gëlltitur arrin në gjëndrën tiroide në ditën e parë të marrjes. Thithja pengohet atje. v.apërmes lakrës, panxharit (oksazolidin-2-tione), rapses dhe sojës (goitrogjene).

EKSKURSI SELEN

Pse gjëndra tiroide nuk mund të bëjë pa selen?

Seleniumi është një element gjurmë dhe mund të gëlltitet si në forma organike (proteina ushqimore) ashtu edhe në ato inorganike (p.sh., në ujë të pijshëm ose nëpërmjet suplementeve):

Organike

Me bazë bimore: Seleno-metioninë - është përfshirë në mënyrë jo specifike në të gjitha proteinat

Me origjinë shtazore: Seleno-cisteinë - është përfshirë posaçërisht në selenoproteinat

Inorganike

Seleniti (SeO3)/Statusi redoks+4 - është përfshirë posaçërisht në selenoproteinat/Kujdes: mos merrni vitaminë C në të njëjtën kohë, pasi seleniti (zakonisht seleniti i natriumit në suplemente) do të reduktohet më pas në selen elementar dhe joaktiv; Rekomandim: Interval 1 orësh midis marrjes së vitaminës C dhe selenitit të natriumit

Selenat (SeO4)/Statusi redoks+6 - është përfshirë posaçërisht në selenoproteina

Seleniumi absorbohet në zorrën e hollë të sipërme me një shpejtësi prej afërsisht 80-90%. Thithja e seleniumit organik është më e mirë, por më e ngadaltë, sesa ajo e seleniumit inorganik.Brenda grupit të selenit organik, disponueshmëria e selenocisteinës është më e shpejtë se ajo e selenometioninës.

Pas thithjes, seleni hyn në eritrocite dhe lidhet me proteinat e plazmës atje. Seleni gjithashtu arrin në organe dhe lidhet me to. u.andaj kelateve të metaleve; prandaj, seleni luan gjithashtu një rol në detoksifikim (s.u.) një rol të madh.

Selenoproteinat më të rëndësishme (që përmbajnë selen si selenocisteinë) përfshijnë:

• Deiodinazat e jodotironinës: Deiodinimi i T4 në T3 aktiv dhe anasjelltas
• Peroksidazat e glutationit: Degradimi i peroksideve
• Reduktazat e tioredoksinës: Kontrolli i statusit redoks intraqelizor (thelbësor për ndarjen dhe diferencimin qelizor) si dhe rregullimi i faktorëve të transkriptimit (p.sh. NF-κB)

Efektet e selenit:

• Metabolizmi i hormoneve tiroide (jodotironinë deiodinaza/s.o.)
• Detoksifikimi: Detoksifikimi i metaleve të rënda (z.BMerkur, kadmium, plumb, arsenik) duke formuar komponime joaktive të selenit, të cilat më pas mund të ekskretohen në urinë. Shembull: Hg2+ + Se --> HgSe
• Imunokompetent: Seleni përmirëson/rrit apoptozën në tumore, interferon-gama (shënon qelizat që paraqesin antigjenin), aktivitetin e qelizave T, qelizave NK, qelizave citotoksike dhe makrofagëve.
• Agjent antikanceroz (inaktivizimi i segmenteve të gjeneve onkogjene): Seleni mbron qelizat e shëndetshme, por jo qelizat kancerogjene (meqenëse seleni formon vetëm disulfid seleni në qelizat tumorale me përqendrime të larta të glutationit, gjë që zvogëlon mbrojtjen antioksiduese të qelizës tumorale) nga radikalet e lira. Për më tepër, seleni është i përfshirë në riparimin e ADN-së së qelizave "normale" të dëmtuara dhe vepron si një shkaktar për apoptozën dhe ndalimin e rritjes në qelizat kancerogjene (p.sh., nëpërmjet faktorit të transkriptimit p53).
• Përhapja dhe diferencimi i qelizave (tioredoksin reduktazat)
• Antioksidant (kofaktor i glutation peroksidazës) në eritrocite, acide yndyrore, organele qelizore, membrana fosfolipide; seleniti lidhet me radikalet organike oksil dhe hidroksil.
• Efekt anti-inflamator nëpërmjet frenimit të faktorëve të transkriptimit të ndjeshëm ndaj redoksit NFkB (tioredoksin reduktazat), të cilët nxisin inflamacionin.

Si mund ta rris nivelin e selenit në mënyrë natyrale?

Marrja e rekomanduar ditore e selenit është 20-100 mcg, varësisht nga pika fillestare e individit. Megjithatë, marrja aktuale për burrat në Gjermani është vetëm 47 mcg/ditë, dhe për gratë edhe më pak, vetëm 38 mcg/ditë.

Përafërsisht 85% e marrjes së seleniumit tek të rriturit vjen nga mishi. Një përjashtim i dukshëm janë arrat braziliane, të cilat përmbajnë një sasi shumë të lartë seleni.

Burimet e selenit në mcg/100 g:

• Arra braziliane: deri në 2550 (= deri në 90 mcg selen për arrë)
• Të brendshme: 60
• Fruta deti: 30-70
• E verdha e vezës: 30
• Kërpudha: 12-25
• Mish: 12-22
• Patate, perime, fruta: 0.5-1

Shkaqet e mungesës së selenit:

• Tokat me mungesë seleniumi
• Dieta vegane
• Çrregullime të absorbimit (v.a.në zorrën e hollë)
• Nevojë e shtuar për selen në varësi të situatës së jetës

Pasojat e mungesës së selenit mund të përfshijnë:

• Hipotiroidizëm
• Ndryshime në lëkurë, flokë, thonj
• Sëmundjet muskulore me dobësi muskulore
• Kolesterol i ulët HDL
• Sëmundjet e muskulit të zemrës dhe hipertensioni
• Dobësimi i sistemit imunitar
• Dhimbje të kyçeve
• Infertiliteti tek burrat
• Vonesa në rritje tek fëmijët
• Kanceri

HASHIMOTO

Tiroiditi i Hashimotos është kryesisht një sëmundje e grave, që prek afërsisht nëntë herë më shumë gra sesa burra. Simptomat tipike përfshijnë djersitje, mungesë energjie dhe lodhje - simptomat tipike të menopauzës. Vlen të përmendet se tiroiditi i Hashimotos shpesh përkon me ndryshime hormonale si menopauza dhe lindja e fëmijës, si dhe me periudha stresi të veçantë.

Hashimoto është një autoimun Një sëmundje e tiroides e shkaktuar nga trupi që prodhon antitrupa kundër gjëndrës së vet tiroide, duke çuar në inflamacion. Pas simptomave fillestare të hipertiroidizmit (për shkak të shkatërrimit imunologjik të indit tiroide që ruan hormonet, d.hShkatërrimi i qelizave shkakton çlirimin pasiv të hormoneve, duke çuar në një kalim në hipotiroidizëm kronik, dhe në planin afatgjatë, inflamacioni shkakton shkatërrimin e organeve. Sidomos në fazat e hershme të sëmundjes, nivelet e luhatshme të hormoneve janë herë pas here të mundshme. Gjatë këtij "udhëtimi me rrota" midis hiper- dhe hipotiroidizmit, mund të shfaqen vlera normale në varësi të kohës kur merret mostra e gjakut, duke maskuar devijimet në hipo- dhe hiperfunksion.

Me sa duket, tek individët me një predispozitë gjenetike përkatëse, sistemi imunitar çekuilibrohet për shkak të stresit/mosfunksionimit të gjëndrës mbiveshkore, infeksioneve ose faktorëve të tjerë, siç është marrja e tepërt e jodit dhe qelizat imune të drejtuara kundër gjëndrës tiroide që vepron në mënyrë të parregullt. Radikalet e lira dhe proceset oksidative nxisin më tej përgjigjen imune në tiroide.

Ky inflamacion kronik i gjëndrës tiroide është i pashërueshëm, por ka gjëra që mund të bëhen për të përmirësuar gjendjen. Në këtë kontekst, u.a. në Adaptogjenët referuar nga fitoterapia, e cila efekt imunomodulues kam. D.hnë rastin e një përgjigjeje të tepruar imune, si në o.gNë disa raste, ato kontribuojnë në një "rregullim të ulët" të sistemit. Në Ayurveda, ato konsiderohen adaptogjene. Ashwagandha, Shatavari dhe BrahmiNë Mjekësinë Tradicionale Kineze (TCM) Reishi, Agaricus blazei (kërpudha bajamesh) dhe Hericium Ato përfaqësojnë adaptogjenë veçanërisht të fortë.

Për të zvogëluar efektet e radikaleve të lira, ne kemi një sistem enzimatik antioksidues që, në rast mbingarkese, Antioksidantë, të cilat duhet të mbështeten nga marrja dietike. Antioksidantë veçanërisht të fuqishëm konsiderohen të jenë u.a. Ekstrakt i farës së rrushit me kuercetinë dhe OPCNjë kombinim i antioksidantëve të ndryshëm, veçanërisht të fuqishëm, të cilët z.TEfektet sinergjike, në kuptimin që disa substanca zvogëlojnë antioksidantët e tjerë, mund të gjenden edhe në përgatitjen ANTI-OX nga QIDOSHA.

Sëmundja e Hashimotos është konfirmuar. v.a.duke përdorur parametrat e mëposhtëm:

• Antitrupat mikrosomalë (TPO-Ab) janë të ngritur në afërsisht 90% të rasteve.
• Antitrupat kundër tiroglobulinës (Tg-Ab) janë të ngritura në afërsisht 70% të rasteve.
• Antitrupat e receptorit TSH (TRAK) nuk janë të ngritura
• Imazh me ultratinguj jo-homogjen, hipoekoik

Terapia kryesore për tiroiditin e Hashimotos është administrimi i hormoneve tiroide, për shembull, 50-100 mcg levotiroksinë. Si terapi plotësuese, shpesh rekomandohet progesteron shtesë për të zëvendësuar hormonet tiroide, i cili ul nivelet e anti-TPO (30-50% brenda 2-6 muajve). Gjumi, gjendja shpirtërore dhe rezistenca fizike dhe mendore gjithashtu përmirësohen shpesh si rezultat. Është gjithashtu e rëndësishme të adresohen çdo mangësi që ndodh shpesh në selen, zink, hekur dhe vitaminë D (burimi: Schulte-Uebbing 2012). Siç është shpjeguar, seleni, zinku dhe hekuri janë kofaktorë të rëndësishëm; vitamina D është... v.a...për efektin e tij imunomodulues dhe anti-inflamator.